Ik ben een Belg die een huis gekocht had in Zeeuws-Vlaanderen, net over de grens. De huizen waren er toen spotgoedkoop, je kreeg er heel veel huis voor weinig geld. Achteraf bekeken had ik beter nog een aantal jaar doorgespaard. Een aantal jaar later had ik een relatie met een narcistische man en later kregen we een kind. Toen ik de huiselijk geweldsituatie wou verlaten, deed mijn ex valse zorgmeldingen bij Veilig Thuis en ging de bal aan het rollen. Om kort te schetsen, ik heb bijna een hartaanval gekregen door de aanpak van Juvent in Terneuzen, die dreigde mijn kind uit huis te plaatsen met geweld als ik niet vriendelijk wou bemiddelen en vrolijk coparenten met de vader die mij en mijn kind bedreigd heeft met de dood en met ontvoering van mijn kind naar Turkije.
In het begin had ik de situatie niet door, want ik keek naar het Nederlandse rechtssysteem met Belgische ogen. Ik wist niet dat er achter het Nederlandse jeugdzorgsysteem perverse financiële prikkels zaten, en dat het systeem erop gericht is om kinderen uit huis te plaatsen.
Nog voor de OTS (onder toezichtstelling - aanloop naar een uithuisplaatsing) werd uitgesproken, ben ik gevlucht naar België met mijn kind. Ik had eenhoofdig gezag, gelukkig, dus ik heb niets illegaals gedaan. Mijn koophuis in Nederland staat leeg. Ik heb me het eerste het beste appartement gehuurd dat ik kon vinden, met spoed.
Terwijl dit getreiter bezig was van zowel politie (die mijn aangiften van stalking zelfs niet noteerden, wegens gebrek aan personeel), Juvent (Jeugdzorg Nederland), de Raad voor de Kinderbescherming in Middelburg, mijn ex die mijn buren tegen mij opstookte met allerlei verhalen, mijn ex die me stalkte en als een roofdier rond zijn prooi cirkels reed rond mijn huis, moest ik gaan werken en zorgen voor een baby, alleen, want hulp was niet beschikbaar door de quarantaineregels in de coronaperiode. Mijn ex weigert te werken, woont in een sociale woning en heeft dus zeeën van tijd om allerlei strategieën te bedenken.
De rabbitholes waar ik in Nederland in terecht gekomen ben, zijn hallucinant, ongezien, en ik ga er mijn levenswerk van maken om hulpverleners en rechtbanken te sensibiliseren in zowel Nederland en België.
Hoe kan het dat zo een systeem kan blijven bestaan, ondanks alle getuigenissen van slachtoffers en professionele mensen die opstaan en glashelder weergeven wat er misloopt? Begrijpe wie begrijpen kan…
Wat ik nog steeds niet begrijp is dat er een kinderbeschermingsmaatregel (=mogelijke ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing) werd voorgesteld door Juvent, terwijl we maar 3 gesprekken gehad hebben, ze niet eens een huisbezoek bij mij hebben afgelegd, en mijn bewijsstukken die bewezen dat mijn ex loog weigerden te bekijken. Ze weigerden de envelop te openen en gaven hem me gewoon terug. Dus op basis van roddels van mijn buren en mijn ex, die achteraf bewezen onwaar zijn, zou mijn kind mogelijk uithuisgeplaatst zijn in een instelling. Een peuter!
In Nederland kan dit blijkbaar. Dit is een grove schending van de rechten van de mens, die in België gewoon ondenkbaar is. Hoe meer ik begon te lezen op internet, hoe meer ik besefte: 'Ik moet hier weg, NU.' Gelukkig heb ik mijn intuïtie gevolgd en heb ik ASAP een appartement gevonden dat ik kon huren.
Ik stuitte toevallig op dit filmpje op Youtube van Deon Van Moorsel, die met zijn dochter vluchtte uit Nederland naar België, op de vlucht voor jeugdzorg. Zijn dochter zat al in een pleeggezin. Hij heeft haar teruggehaald en toen hij verhuisd was naar België, was hij van alle miserie af. Zijn dochter mocht gewoon blijven bij hem thuis, Belgische instanties zien geen problemen.
Ik zal blijvend de strijd aangaan met dit onrecht. Eens je het gezien hebt, kan je het niet meer onzien en moet je doorgaan met de strijd om dit te stoppen.
Mijn zoon was toen dit allemaal gebeurde 2 jaar. Hij is sinds de verhuis heel gelukkig, vrolijk, taalvaardig en doet het zeer goed op school. Als ik mij moet voorstellen dat hij, als ik niet was verhuisd, uit huis zou geplaatst zijn en opgeslokt zou worden door het Nederlandse systeem door toedoen van mijn wraakzuchtige ex, dan word ik ziek. 13 kilometer maakt een hemelsbreed verschil in mijn wereld en dat van mijn zoon.
Ik zal mijn leven lang nooit toestaan dat iemand die dit wetens en willens heeft proberen doen met zijn kind (zijn advocate had hem het verloop van OTS en UHP ingefluisterd), gewoon omdat hij niet kon verkroppen dat de relatie ten einde was, nog contact heeft met mijn kind. Zelfs niet onder toezicht. Het antwoord is en blijft, forevermore, NEEN. Ik zal, als mijn zoon later oud genoeg is, in heel verzachtende woorden, de situatie uitleggen en hem vertellen wat er gebeurd is, zodat hij nooit contact wenst te zoeken met zijn vader. Deze man is gevaarlijk en hoort eigenlijk niet vrij rond te lopen op straat. Hij heeft al meerdere slachtoffers gemaakt en zal ze blijven maken. Een wolf in schaapskleren wordt niet beter door therapie of ouderschapsbemiddeling, ze worden er alleen beter in om hun kwaadaardige intenties en wreedheden te verstoppen. Dit is iemand die anderen, zonder ze met een vinger aan te raken, psychologisch naar de afgrond dwingt en er plezier aan beleeft. Hij geniet van andere mensen hun pijn en krijgt hier een kick van dat hij de controle heeft. Ik ben ervan overtuigd dat hij, als hij de kans zou krijgen, mijn zoon iets zal aandoen om mij te treffen. Hij heeft me dit ook beloofd dat hij dit zou doen.
Het ergste is, mijns inziens, dat je dit verhaal in België aan niemand kan vertellen. Het is zodanig van de pot gerukt, dat niemand je gelooft. Je ziet mensen denken: 'Mmmm, Raad voor de Kinderbescherming, waar rook is, is vuur.' Dus je moet echt blijven doorgaan, ook al denk je van jezelf dat je waarschijnlijk overdrijft en dat het niet kan, want het is echt de realiteit in Nederland.
Hieronder plaats ik de brief van de Nederlandse advocate Henriette Nakad, waarin ze met tegenzin vraagt om haar te schrappen van het tableau. Zij was een advocate die zich een aantal jaren bezig heeft gehouden met de familierechtbank en die stuitte op zodanig veel leed en onrecht in het systeem, dat ze zich laten schrappen heeft van het tableau. Ze wil werken als mensenrechtenactiviste.
Ik heb ongelofelijk veel respect voor deze vrouw, die mijn vermoedens over het rotte systeem bevestigen.
Betreft: verzoek tot schrapping van het Tableau, onder protest.
1. Volgens de Verenigde Naties is mensenhandel het werven, vervoeren, overbrengen, huisvesten of opnemen van mensen door middel van geweld, fraude of bedrog, met als doel hen voor winst uit te buiten. Mannen, vrouwen en kinderen van alle leeftijden en van alle achtergronden kunnen het slachtoffer worden van deze misdaad, die in elke regio van de wereld voorkomt.
2. In Nederland vindt kinderhandel al meer dan 80 jaar plaats, georganiseerd en gefinancierd door de Nederlandse Staat. Dit gebeurt onder de noemers “Jeugdzorg”, “Jeugdbescherming”, “Jeugdhulp” etc. in een stelsel van publiek-private samenwerking. Met deze handel verdient men vooral geld naarmate de kinderen meer beschadigd raken c.q. er meer problemen kunnen worden gedetecteerd, gefabriceerd of verzonnen. Men verdient niet of nauwelijks, althans minder geld, als het welzijn van kinderen wordt bevorderd en eventuele daadwerkelijke problemen of hulpvragen snel en passend worden opgelost. Deze aanpak is de basis van een miljardenindustrie op kosten van de belastingbetaler. Op dit moment staan ongeveer 450.000 kinderen onder staatstoezicht en zijn 50.000 kinderen uit huis geplaatst (en volgens de regering zelfs 95.000). Dat is bijna een verdubbeling sinds de decentralisatie van 2015, maar de ambities reiken nog veel verder.
3. Jeugdzorg is een wereld waarin kinderen op basis van ondeugdelijke dossiers bij hun ouders worden weggehaald en naar een onbekende locatie worden gebracht, bij vreemden, waarna het contact met hun dierbaren wordt verboden of slechts sporadisch wordt toegestaan, vaak onder het mom van ‘verwarrend’ en ‘laten wennen’. Deze traumatiserende ervaringen veroorzaken per definitie psychische beschadigingen bij kind en ouders. Daarnaast worden kinderen ook vaak mishandeld en misbruikt en blijft passende hulp uit. Veel kinderen worden aldus geparkeerd en vastgehouden voor financieel gewin, op basis van niet meer dan valse meldingen, ongefundeerde zorgen, misdiagnoses, giswerk, het problematiseren en medicaliseren van de kinderen door diegenen die daar een financieel belang bij hebben, en die ook niet terugdeinzen voor verdere (valse) beschuldigingen van en ongefundeerde zorgen over de ouders.
4. Door repressie en psychologische foltering worden kinderen en ouders gedwongen tot gehoorzaamheid, volgzaamheid en zwijgzaamheid en ontstaat een angstcultuur (Rutte Doctrine4 ). Uitingen van wanhoop en verdriet worden bestraft door (verdere) contactverboden, afname ouderlijk gezag (via de jeugdrechter), geldboetes en gevangenisstraf (via de strafrechter, bijvoorbeeld wegens belediging) of de dreiging met dergelijke strafmaatregelen. Vanwege de treiterijen, beledigingen, vernederingen, de intimidatie, bedreigingen en vergeldingsacties, etc. in de dagelijkse omgang met jeugdzorg, is er veel psychologisch leed, soms met zelfmoord, hersenbloedingen, hartinfarcten en kanker etc. tot gevolg.
5. Jeugdzorg is ook een wereld waarin de daders zich opwerpen als gesprekspartners en vertrouwelingen, die de slachtoffers (dwingend) uitnodigen hun gevoelens met hen te delen. Maar die ook dwingen om psychologische en medische handelingen en onderzoeken door derden te ondergaan, met hooguit het doel dat zij de onrechtmatige situatie zo snel mogelijk ‘leren accepteren’. Daarbij is een ongeschreven regel dat de informatie – selectief, al dan niet in verdraaide vorm – door de gecertificeerde instellingen tegen hen mag worden gebruikt bij de verdere dossiervorming en rechtszaken. Dat geldt ook voor de weigering hieraan mee te werken.
6. Het is een wereld waarin de eigen fouten en onrechtmatig handelen niet hersteld worden, en het tijdsverloop juist verdere garanties biedt om de kinderen te verzilveren. Het tijdsverloop leidt tot verdere versteviging van de eigen rechtspositie en de (eigendoms)rechten op de geëxploiteerde kinderen (moderne slavernij). Een wereld waar de private equity fondsen, veroordeelde zedendelinquenten en frauduleuze zorgaanbieders hun intrede hebben gedaan, aan wie geen strobreed in de weg wordt gelegd. Een wereld die mensen aantrekt met persoonlijkheidsstoornissen zoals narcisme, psychopathie en sociopathie wat een klim op de carrièreladder niet verhindert. Integendeel. Een wereld waarin klokkenluiders genadeloos worden aangepakt en opgejaagd, zelfs buiten de landsgrenzen, net zoals ouders die Nederland proberen te ontvluchten om hun kinderen te beschermen worden aangepakt en opgejaagd.
7. Na 25 jaar werkervaring en een doctorsgraad van de Universiteit Leiden, kwam ik begin 2020 als advocate terecht in deze wereld vol ongekend onrecht, wanhoop en menselijk leed, een wereld van mensenrechtenschendingen die zich afspelen tot in de huizen van mensen, tot achter de voordeur. Mijn vertrouwen in de Nederlandse rechtsstaat – die sinds 2010 al de nodige deuken had opgelopen door mijn ervaringen als oprichtster van de eerste online rechtbank e-Court in de incasso-industrie, (een andere vorm van moderne slavernij) – behoefde verdere aanpassing in neerwaartse richting.
8. Ik verbaasde mij keer op keer – en blijf dit doen – over diegenen binnen de keten die hun rol vervullen op dossierniveau, en blijven zwijgen over de mensenrechtenschendingen en het misdadige karakter van het systeem, waarbij de slachtoffers geen kans maken en geen rechtspositie hebben. Daarbij hoort de constatering dat Jeugdzorg, net als de Belastingdienst, de kernbeginselen van de privacywet AVG op ernstige wijze schendt, en aan de hand van lijsten en risicosignalering onschuldige mensen dupeert, zelfs door anonieme tips van een wraakzuchtige ex, zakenpartner of anonieme informanten van de jeugdzorgketenpartners zelf. Pas in de loop van 2021 werd het mij duidelijk dat Jeugdzorg beschikt over een eigen landelijke geheime politie met medewerking van de Vereniging Nederlandse Gemeenten. Deze opereert naast de RIEC en de LIEC, welke organisaties kunnen worden ingezet tegen de eigen bevolking en waarop elke vorm van transparantie en controle ontbreekt.
9. "Het is zo massaal en zo omvangrijk. Als je dat niet hebt gezien, is er iets mis met je waarnemingsvermogen."
10. U heeft het, evenals de onder 11. en 12. genoemde functionarissen, wel gezien, en u heeft allen bevestigd dan wel ervan blijk gegeven bekend te zijn met de misstanden in de jeugdzorg; door mij bent u in de afgelopen periode ook uitgebreid geïnformeerd over de misstanden in de jeugdzorg en in de rechtspraak door jeugdrechters.
11. De leden van de Amsterdamse Raad van Discipline hebben het gezien: mw. mr. P.M. Wamsteker, voorzitter (senior rechter Rechtbank Noord-Holland), mw. mr. S. van Andel, lid-advocaat (advocaat te Amsterdam), mr. G. Kaaij, lid-advocaat (advocaat te Heerhugowaard), mr. H.C.M.J. Karskens, lid-advocaat (advocaat te Amsterdam), mr. C. Wiggers, lid-advocaat (advocaat te Amsterdam), mw. mr. S. van Excel, griffier.
12. En ook de leden van het Haagse Hof van Discipline hebben het gezien: mr. A.M.J.G. van Amsterdam, voorzitter (senior rechter Rechtbank Amsterdam), mw. mr. T.H. Tanja-Van den Broek, lid (raadsheer bij de Hoge Raad der Nederlanden),mw. mr. E.L. Pasma, lid (advocate te Utrecht), mr. B. Stapert, lid (rechter de ‘s-Hertogenbosch), mr. P.J.G. van den Boom, lid (advocate te Nijmegen) en mr. V.H. Wagner, griffier.
13. Uw eigen één-pagina-tellende pleitnota d.d. 4 oktober 2021 vangt aan met de woorden: “Voor de aanwezige belanghebbenden herhaal ik nog een keer: ik ben bekend met de ernstige klachten over jeugdzorginstelling[en] en sta zo nodig op de bres voor advocaten die op een juridisch[e] wijze adequaat en effectief bijstand bieden aan ouders die klachten hebben.”
14. Uw aanpak als toezichthouder is eenzijdig en selectief geweest en in strijd met de beginselen van behoorlijk bestuur. U wilde uw anonieme tipgevers niet bekend maken en ook niet hun eventuele belangen bij mijn veroordeling. Het is juist dat ik een eed heb gezworen van eerbied aan de rechterlijke autoriteiten, maar u zweeg toen ik u eraan herinnerde dat ook de rechters een eed hebben gezworen. U wenste niet in te gaan op de verplichting van mijn eed tot integriteit en professionaliteit, en onafhankelijkheid; u gaat eraan voorbij dat mijn eed mij niet ontslaat van de opdracht om mijn menselijkheid te behouden en om te zien naar mijn naaste. Dit is relevant wanneer de menselijke waardigheid van mijn naaste wordt afgenomen (artikel 1 Europees Handvest); volgens de toelichting op het Handvest is dit niet alleen het eerste grondrecht, maar ook de grondslag van alle grondrechten. Ik noemde dit expliciet tijdens de zitting van 4 oktober 2021, evenals artikel 4 van het Handvest: Niemand mag worden onderworpen aan folteringen of aan onmenselijke of vernederende behandelingen of bestraffingen. Dit alles is door u niet meegewogen. U weet verder dat van mij niet verlangd mag worden dat ik het belang van mijn cliënten, de ouders, grootouders en de kinderen ondergeschikt maak aan het belang van de jeugdzorgketen. Dit strijdt met artikel 10a Advocatenwet, de kernwaarde partijdigheid, maar ook dat moest ondergeschikt gemaakt worden aan de belangen van het systeem.
15. Het Europees Parlement legt de EU-waarden uit in één minuut: “Wat zijn de zes kernwaarden waarop de Europese Unie is gebaseerd en hoe zijn deze zichtbaar in ons dagelijks leven? De Europese Unie is gegrondvest op zes kernwaarden die de basis van onze samenleving vormen: • Respect voor de waardigheid van mensen • Vrijheid • Democratie • Gelijkheid • De rechtsstaat • Respect voor mensenrechten, inclusief die van minderheden. Alle lidstaten delen de waarden van de EU en zorgen voor een samenleving van verdraagzaamheid, rechtvaardigheid, solidariteit, non-discriminatie en gelijkheid. Deze zijn uiteengezet in artikel 2 van het Verdrag betreffende de Europese Unie.”
16. Mijn kritiek op jeugdzorg en op de rechterlijke macht zijn in lijn met de EU-waarden, en met de traditie van mijn eigen universiteit, de Universiteit Leiden, waar nog elk jaar de protestrede van Prof. mr. R.P. Cleveringa van 26 november 1940 wordt herdacht. Als decaan van de rechtenfaculteit sprak hij zijn afschuw uit over de maatregel van de bezetter om Joodse hoogleraren, onder wie zijn collega Eduard Meijers, die op dat moment college had zullen geven, van de universiteit te verwijderen. Het is ook in lijn met de brede steun die vanuit Nederland werd gegeven aan Nelson Mandela in de jaren 1980. Hij is een van de bekendste symbolen voor de mensenrechten van de twintigste eeuw. Zijn toegewijde inzet voor de vrijheden van zijn volk vormt een bron van inspiratie voor mensenrechtenvoorvechters over de hele wereld. Zo zijn er veel meer voorbeelden, bijvoorbeeld ds. Martin Luther King: “De waarde van een persoon valt niet af te meten naar waar hij staat in tijden van comfort en gemak, maar waar hij staat ten tijde van uitdaging en controverse.”
17. “Allemaal hebben wij een rol in bescherming van mensenrechten. Maar hoe precies? Als iedereen op zijn werk daar bewuster van is, dragen we samen bij aan betere mensenrechtenbescherming in Nederland. Het College heeft daarom verschillende trainingen over mensenrechten ontwikkeld.” Daarbij is het de taak van de rechtspraak om mensen juist te beschermen tegen discriminatoir gedrag en geweld vanuit de Staat. "Als je dat niet doet, werk je mee aan het discrimineren van mensen. Dan ben je medeplichtig."
18. Tegelijkertijd is de zorg voor de democratische rechtsstaat niet het exclusieve terrein van de juridische gemeenschap of van de regering van een EU-lidstaat. Integendeel, deze zorg is een recht en een verantwoordelijkheid van ons allemaal (artikel 1 van de Declaration on the Right and Responsibility of Individuals, Groups and Organs of Society to Promote and Protect Universally Recognized Human Rights and Fundamental Freedoms Adopted by General Assembly resolution 53/144 of 9 December 1998). “Everyone has the right, individually and in association with others, to promote and to strive for the protection and realization of human rights and fundamental freedoms at the national and international levels.”
19. Valse aangifte is strafbaar, maar niet als je anoniem bent. In Nederland Klikland wordt de naamloze tipgever volledig beschermd, niet degene waarover mogelijk vals wordt gemeld. Het doorgeven van meldingen is ook een verdienmodel. Zo verkoopt de publiek-private, en zeer populaire, kliklijn Meld Misdaad Anoniem (M.) meldingen aan de politie, gemeenten, energieleveranciers en de Belastingdienst. Deze zogeheten partners betalen jaarlijks als abonnee en per melding. Dus stel, je wil je ex dwarszitten, dan kun je anoniem melden dat hij of zij een wietzolder heeft. De kliklijn M. beoordeelt de melding en verkoopt haar aan de politie. Maar óók aan de energieleverancier (illegaal afgetapte stroom), de verzekeraar (fraude), de Belastingdienst (zwart geld) én de gemeente (die drugspanden wil sluiten). Volgens M. levert de kliklijn slechts een stukje van de puzzel, de ‘partners’ moeten de rest oplossen. Met veel van die gekochte meldingen gebeurt vrijwel niets, maar ze komen wél in een datasysteem te staan. Ook al weet iedereen dat anoniem meldingen valse aangiften uitlokken. ‘Laat het nog even goed doordringen’, zei Wolfsen, ‘een zwarte lijst met een kwart miljoen mensen, in de vorm van een vergaarbak, van rijp en groen door elkaar, van feiten en vermoedens, van goedbedoelde meldingen tot wraakacties – en dan ook nog eens slechts beveiligd.’ En een overheid die voorop loopt in datalekken, datadelen en datahandel.
20. Veel jeugdzorgdossiers beginnen met een (anonieme) melding bij Veilig Thuis. Van daaruit wordt er met behulp van ketenpartners gecertificeerde instellingen, Raad voor de Kinderbescherming en andere partijen, toegewerkt naar een bepaalde uitkomst aan de hand van een ‘eenzijdige informatiebubbel’, genaamd dossier, wat niet veel meer om het lijf heeft dan een samenraapsel zijn van feiten, meningen en conclusies die allemaal langs elkaar heenlopen, en waarbij de wettelijke plicht om de feiten naar waarheid aan te voeren structureel niet wordt nagekomen. Zo creëren de ketenpartners, hun externe adviseurs en anderen die daaraan verdienen zoals pleeggezinnen, de basis voor een lucratief verdienmodel voor alle betrokken ondernemingen. Zij doen dit in de wetenschap dat de jeugdrechters – nog steeds – de aanpak van jeugdzorg structureel goedkeuren, terwijl daar veelal geen wettelijke grond voor is en de Nederlandse aanpak. Ook andere ‘fouten’ zoals de weigering om onterecht uit huis gehaalde kinderen te laten terugkeren naar hun ouders en het zichtbare vaste patroon om onrust en problemen te creëren en te vergroten door partij te kiezen voor de narcistische, borderline, verstotende of anderszins getroebleerde ouder bij echtscheiding. De rechterlijke beslissingen steunen en faciliteren daarmee een aanpak die structureel in strijd is met artikel 8 EVRM en daarop gebaseerde jurisprudentie, en andere Europese en internationale verdragsbepalingen en landelijke wetgeving. De rol van de rechtspraak in het systeem en het optreden van de jeugdrechters is 'ongekend ernstig'.
21. Door het gebrek aan rechtsbescherming van de Nederlandse rechterlijke macht worden in ons land mensenrechten op systematische wijze geschonden en is sprake van een falend, inhumaan en barbaars systeem. “Volgens de geciteerde psychologische adviezen die als volledig professioneel en objectief moeten worden beoordeeld, bewijst dit zonder twijfel dat de Nederlandse autoriteiten in dergelijke gevallen hebben gehandeld met grove schending van alle erkende internationale psychologische normen. Op een volledig vrije en ongeaarde manier beroofden ze de ouders van het kind, en lieten ze zelfs geen bezoeken toe gedurende meer dan een jaar. De activiteiten van de Nederlandse autoriteiten hebben absoluut geen respect voor de gevoeligheid van het kind. Er is geen speciale professionele kennis vereist om op te merken dat elk kind, in het bijzonder een autistisch kind, in de eerste plaats ouderlijke liefde, kalmte en veiligheidsgevoelens nodig heeft die door de ouders kunnen worden verzekerd, en in het bijzonder de moeder die thuisblijft bij het kind. Dergelijk gedrag wordt als extreem onmenselijk en barbaars beoordeeld. Bijgevolg moet worden aanvaard dat er in dit geval een ernstige, reële en directe vrees bestaat voor schending van de mensenrechten door de Nederlandse partij van de Den Hertogs en hun kind – Martin – precies artikel 8 van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (en respectievelijk artikel 7 Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie).”
22. Het intentionele karakter van het beschadigen van de burgerbevolking is de laatste maanden telkens weer bevestigd. De onderstaande drie voorbeelden illustreren dat er nog steeds geen intentie is om de misstanden te beëindigen. Voorbeeld 1. De demissionaire Minister van Rechtsbescherming Sander Dekker stelde zich op 8 september 2021 op het standpunt, dat een zogenaamd perspectiefbesluit (geen besluit is in de zin van artikel 1:3 Awb, maar) slechts een ‘intern pedagogisch’ besluit is van degecertificeerde instelling, waartegen geen rechtsingang zou bestaan. Hij weigert vooralsnog wetgeving te maken om dit te veranderen wat de Tweede Kamer heeft gevraagd. Voorbeeld 2. Nog steeds bieden de jeugdrechters onvoldoende rechtsbescherming en staan zijn ingrijpen door jeugdzorg toe wanneer dit in strijd is met artikel 8 EVRM en staande (Europese en nationale) jurisprudentie en/of op basis van ondeugdelijke dossiers. De in tweede instantie op 26 oktober 2021 aangekondigde zelfreflectie van de jeugdrechters is in derde instantie toch weer afgelast; ook de ruimte voor interne kritiek is beperkt. Voorbeeld 3. De kinderen die door de jeugdrechters sinds 2005 uit huis zijn geplaatst in het Kinderopvangtoeslagschandaal mochten niet onmiddellijk terugkeren naar hun ouders en dat lijkt voorlopig zo te blijven.
23. Uiteraard wil ik juist als advocate, cliënten bijstaan, de problemen op dossierniveau en op systeemniveau kunnen blijven benoemen, helpen de mensenrechtenschendingen een halt toe te roepen en de verantwoordelijken aanspreken op hun rol in het laten ontstaan of voortduren van ongekend onrecht (artikel 43 van het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden).
24. Helaas heeft de tuchtzaak zichtbaar gemaakt dat dit in de huidige Nederlandse bestuurscultuur, onder de Rutte Doctrine, onmogelijk is. Ook de Orde van Advocaten als ketenpartner kent een angstcultuur als gevolg van repressie en een belonings- en bestraffingscultuur. In uw één-pagina tellende pleitnota van 4 oktober mag u niet praten over het welzijn van 50.000 (of 95.000) uit huis geplaatste kinderen. Hoewel u bekend bent met de ernstige misstanden in de jeugdzorg, te beginnen met valse en ondeugdelijke dossiervorming, en inmiddels met die van de rechterlijke macht, wilt of durft u hiertegen niet op te staan of mij te steunen in de bescherming van de menselijke waardigheid en mensenrechten.
25. U bent eraan voorbijgegaan dat de misstanden feiten van algemene bekendheid zijn die geen nader bewijs of onderbouwing behoeven, en dat deze voldoende onderbouwd waren door mijzelf op dossierniveau en op systeemniveau, en al eerder door (onder andere) Commissie Samson (2014) en Commissie De Winter (2019) zoals ik in de procedure heb uiteengezet. Dit geldt ook voor de kritiek op de rechterlijke macht. Toch beweert ook het Hof van Discipline in de uitspraak van 6 december jl., dat ik zonder onderbouwing kritiek zou hebben geleverd en neemt mij dit zeer kwalijk, terwijl de misstanden in de Jeugdzorg en het gebrek aan rechtsbescherming buiten de tuchtrechtelijke beoordeling zijn gehouden. Via die selectieve, eenzijdige benadering – geabstraheerd van de maatschappelijke context – ben ik tuchtrechtelijk veroordeeld vanwege activisme, complot denken, tunnelvisie, onvoldoende professionele distantie, onvoldoende kennis en onvoldoende eerbied voor de rechterlijke autoriteiten. Advocate Nakad heeft te leren dat kritiek op de rechterlijke macht “een gebied is dat niet betreden mag worden vanuit de advocatuur.” Zo ben ik door het Hof van Discipline onder toezicht gesteld voor de duur van een jaar (vgl. artikel 1:258 BW). Mijn nieuwe “patroon” heeft erop te letten dat ik in de toekomst niet meer te kritisch zal zijn tegenover jeugdzorg en de rechtspraak. Waarom langs deze weg inbreuk gemaakt wordt op de rechtstreeks van toepassing zijnde artt. 7 Grondwet en 10, tweede lid, EVRM (vrijheid van meningsuiting), blijft onduidelijk.
26. Vanwege de maatschappelijke context is dat onbegrijpelijk. Gelet op alles wat ik gezien en meegemaakt hebt in de uitvoeringspraktijk van de jeugdzorg, is het noodzakelijk om een kritische beroepshouding te mogen hebben tegenover de instanties/ketenpartners, en de standpunten van cliënten te mogen verwoorden. Het is in strijd met de beginselen van de rechtsstaat dat ik hierin door de Deken, de Amsterdamse Raad van Discipline en het Haagse Hof van Discipline daarin word beperkt. In het verlengde is het signaal naar andere Nederlandse advocaten gegeven, dat zij hierin eveneens zijn beperkt. De grondhouding “ alles wat de Nederlandse overheid doet wordt als juist gekwalificeerd, ook al ervaar je in de uitvoeringspraktijk bewijs van het tegendeel: mensenrechtenschendingen op grote schaal” is een ernstige beperking van de noodzakelijke onafhankelijkheid, een kernwaarde van de advocatuur. Het werken onder toezicht van een patroon is in dat kader in strijd met de onafhankelijke beroepsuitoefening.
27. Zo wordt het systeem van jeugdzorg door de ketenpartners beschermd vanuit de Trias Politica en de ketenpartners; het intentionele karakter van de misdrijven en de misdaden tegen de menselijkheid is daarmee opnieuw bevestigd. Het resultaat is dat ik als advocaat feitelijk monddood word gemaakt, en dat andere advocaten nu nog meer terughoudend zullen zijn om het op te nemen tegen jeugdzorg . “Je mag verwachten dat de rechterlijke macht openstaat voor dialoog, kritiek en zelfreflectie. Vooral wanneer de kritiek te maken heeft met kernwaarden van de rechtsstaat zoals het controleren van de uitvoerende macht door de rechterlijke macht, het bieden van individuele rechtsbescherming en het waarborgen van grondrechten en veiligheid. Henk Naves, voorzitter van de Raad voor de rechtspraak, heeft gezegd dat het Rapport van de Venetië-commissie duidelijk maakt dat we werk moeten maken van de rechtsstaat. En dat we in de spiegel moeten durven kijken, ook als de kritiek soms fors is.”
28. Hoe verhoudt deze uitkomst zich tot de ambities van de nieuwe bestuurscultuur? “De democratische rechtsorde is het fundament van onze samenleving. Dit fundament heeft barsten opgelopen. Wij willen het vertrouwen tussen burgers en overheid herstellen. Dat zal alleen gaan als de overheid betrouwbaar is, vertrouwen heeft in burgers en oog heeft voor de menselijke maat.”
29. Welke garanties zijn er dat u tevreden zult zijn na een jaar? Wanneer zal ik voldoende hebben laten zien dat ik bereid ben kritiekloos te collaboreren met een misdadig systeem? Hoe geloofwaardig is deze ‘oplossing’ überhaupt, waarvan u weliswaar zegt medewerking te verlenen, maar u ondertussen doorgaat met tuchtrechtelijke vervolging (er liggen nog twee tot drie klachten gereed: van JB-West, van de Raad voor de Kinderbescherming Noord-Holland en van u zelf)? Uw zorgen over mij zijn in de afgelopen periode immers alleen maar gegroeid en u meent dat iemand met kritische opvattingen over de rechterlijke macht helemaal geen advocaat mag zijn in Nederland, ook niet als zij kalm en beheerst blijft. “Verweersters opstelling onderschrijft de noodzaak om de voorziening te handhaven en anders over te gaan tot gewone schorsing” (proces verbaal zitting 4 oktober 2021).
30. Is het uit huis plaatsen van kinderen op basis van perverse financiële prikkels geen mensenhandel? Getuigt de moed om dergelijke misstanden te benoemen en aan te kaarten niet juist van professionele distantie, integriteit en onafhankelijkheid, ook ten opzichte van de rechterlijke macht, de wetgevende macht en de uitvoerende macht? In de kern gaat het daarbij ook om “checks and balances” en ook om de plicht van een advocaat om misstanden aan de orde te (blijven) stellen. Schiet een advocaat juist niet te kort, indien hij/zij de ogen sluit en niet optreedt? Vragen misstanden dan ook vaak niet wellicht wat minder “gewone” woorden of middelen?
31. Waarom wilt u niet antwoorden op deze en andere vragen die ik u in de afgelopen maanden heb gesteld? Mijn eerste verzoek om hulp vanwege de inbreuken op artikel 6 EVRM, artikel 17 en 18 Grondwet blijft onbeantwoord, zelfs nu nog, nadat de rechterlijke macht in twee rapporten van zelfreflectie heeft toegegeven tekort te schieten in de rechtsbescherming, en de Raad voor de rechtspraak tijdens de Ronde tafelbespreking van 27 oktober 2021 in de Tweede Kamer heeft toegegeven dat de rechtspraak de ondeugdelijke dossiers accepteert.
32. Dat het toezicht op advocaten selectief is en onderdeel van de belonings- en bestraffingscultuur onder de Rutte Doctrine, wordt verder geïllustreerd door uw bescherming van een advocaat die door meerdere slachtoffers beschuldigd werd van grooming en seks met minderjarige jongens. “Recente berichten over Sidney Smeets zijn voor mij als toezichthouder geen aanleiding tot tuchtrechtelijke stappen. Ik zie in die berichten ook geen beletsel voor hem zijn praktijk als strafadvocaat voort te zetten of te hervatten”, zegt deken Evert Jan Henrichs tegen De Telegraaf. Volgens Henrichs is “gaat het uitsluitend om handelen in de privésfeer en is er geen verwevenheid met de beroepsuitoefening als advocaat”. Hoezo niet verweven? Iedereen weet toch dat de advocaat in kwestie zedendelinquenten, pedofielen en een pedofilievereniging onder zijn clientèle mocht rekenen? Valt seks met minderjarigen ‘in de privésfeer’ door advocaten niet onder artikel 244 en 245 Sr? Hoe schaadt dit gedrag niet per definitie het vertrouwen in de advocatuur en het aanzien van de beroepsgroep? Of zou het niet leiden tot een verwijt van onvoldoende professionele distantie?
33. De uitspraak van het Hof van Discipline van 6 december jl. staat haaks op het pleidooi van Eleanor Roosevelt en de wensen van de internationale gemeenschap. Het kan – en mag – niet van mij worden verlangd dat ik zwijg en meewerk, dus dat ik handel in strijd met mijn advocateneed, met mijn geweten (artikel 9 EVRM en artikel 18 Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en artikel 1, 3, 4 en 10 Europees Handvest), en met het recht van de Europese Unie (artikel 6 lid 1 Verdrag betreffende de Europese Unie).
34. Van mij kan – en mag – niet worden verlangd dat ik als advocaat medeplichtig word aan misdrijven zoals mensenhandel, misdaden tegen de menselijkheid (artikel 7 Verdrag van Rome) en geweld (artikel 3 Verdrag van Istanbul) door volgzaam en zwijgzaam op te treden in wat ik inmiddels heb geïdentificeerd als schijnprocessen, waar cliënten geen rechtsbescherming krijgen en gezinshereniging niet voorkomt (anders dan door geluk, toeval of willekeur in zeer zeldzame gevallen). Het is zeer ernstig dat het Hof van Discipline mij hieraan medeplichtig wil maken, door mijn zwijgzaamheid en volgzaamheid af te dwingen.
35. De uitspraak van het Hof van Discipline is verder evident in strijd met de recente uitspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens van 19 oktober 2021, die uitwijst dat een kritische advocate – die niet wegkijkt, niet goedpraat en die niet ‘normaal’ maakt wat niet normaal is – niet mag worden gesensibiliseerd via het tuchtrecht (EHRM Miroslava Todorova v. Bulgaria (application no. 40072/13), maar steun behoort te krijgen.
36. Rechtspraak maakt samenleven mogelijk. Daarom zijn goede rechtspraak en een solide rechtsstaat belangrijke pijlers onder het functioneren van de samenleving, en dienen rechters zeker na de lessen uit de kinderopvangtoeslagschandaal kritisch te durven zijn naar de instelling en hebben zij ervoor te waken dat de fouten die benoemd zijn in bijvoorbeeld de rapporten van de rechtspraak, het Rapport van de Venetië Commissie en de VN Kinderrechtencommissie niet worden herhaald. Zolang de rechtsstaat onvoldoende functioneert, kan de advocatuur in zijn totaliteit binnen het falende jeugdzorgsysteem geen adequate en effectieve rechtsbijstand verlenen aan haar cliënten in individuele zaken. Het past dan niet om een advocate te diskwalificeren vanuit de gedachte dat de kritische houding de adequate en effectieve bijstand in de weg zou zitten, omdat de Nederlandse jeugdrechters de kritiek helemaal niet wensen (aan) te horen. Dat is de wereld op zijn kop.
37. Ik wens door te gaan met het op een passende, kalme en verantwoorde wijze mij uit te blijven spreken tegen de misstanden in de jeugdzorg en in de rechtspraak, uiteraard zoals ik dat steeds heb gedaan met voldoende onderbouwing voor zover dat nu nog steeds nodig zou zijn, één en ander met inachtneming van de rechtstreeks van toepassing zijnde art. 7 Grondwet en art. 10, tweede lid, EVRM (vrijheid van meningsuiting).
38. Nu dit niet mogelijk is als lid van de Orde van Advocaten, en met het vooruitzicht dat naast de intensivering van het toezicht op mij, opnieuw veel tijd en energie verloren zullen gaan in mijzelf te moeten verdedigen tegen verdere tuchtklachten van u en de ketenpartners, zie ik mij genoodzaakt te zoeken naar andere wegen, als human rights advocate (burgerrechtenactiviste), geïnspireerd door Eleanor Roosevelt: “Where, after all, do universal human rights begin? In small places, close to home – so close and so small that they cannot be seen on any maps of the world. … Unless these rights have meaning there, they have little meaning anywhere. Without concerned citizen action to uphold them close to home, we shall look in vain for progress in the larger world.”
39. Om de redenen voornoemd, zie ik mij gedwongen u te verzoeken – onder protest – mij te schrappen van het tableau van de Orde van Advocaten.
Als je weet dat Jeugdzorg Nederland 50.000 euro per jaar krijgt per uithuisgeplaatst kind, en dat er in Nederland per jaar 47.000 kinderen uit huis geplaatst worden met politiegeweld, dan gaat mijn hoofd draaien. De betreffende jeugdzorgmedewerkers die naar een uithuisplaatsing toewerken, krijgen ook een bonus per kind. Om te kotsen. Jeugdzorg als verdienmodel. Ik zag in de ogen van de jeugdmedewerkers van Juvent Terneuzen dollartekens verschijnen als ze mijn kind zagen.
Ik heb dit verhaal nu van me afgeschreven en ik hoop dat andere slachtoffers van narcistische partners steun vinden en hierdoor weten dat ze niet alleen zijn.
