Waarom is het gevaarlijk om het "goede" te zien in een narcist of een borderliner?

"Ik kan hem niet verlaten, want hij kan ook lief zijn." "Mijn ouders hebben veel voor mij gedaan en betaald, ze hebben steeds gezorgd dat ik eten had en een dak boven mijn hoofd, dus ik kan niet zeggen dat ik een slechte jeugd had." "Niemand is perfect, ze bedoelde het vast niet zo, iedereen maakt fouten." "Ik weet dat mijn ex allerlei vreselijke dingen heeft gedaan, maar ik hou van haar." "Mijn moeder heeft haar best gedaan, ze wist van niet beter, ze had zelf een slechte jeugd." "Vergeven en vergeten, focus op de goede kanten van iemand. Laten we niet stil blijven staan bij het verleden."
Dit zijn allemaal redenen die we onszelf aanpraten waarom we in contact blijven met giftige personen in ons leven. Dit zijn de rechtvaardigingen die we onszelf aangeleerd hebben om toch maar te blijven hopen op verandering (die nooit komt).
Waarom willen we steeds mensen die ons kwaad doen vergoelijken en hun gedrag goedpraten? Waarom blijven we zo hardnekkig vasthouden aan onze naïviteit? Is het gewoon te hard om je te realiseren dat je (ex-)partner geen empathie heeft en eigenlijk nooit van je heeft gehouden en alleen bij je was om op jou te parasiteren, emotioneel en vaak ook financieel? Is het te rauw om te aanvaarden dat je ouders of andere familieleden emotioneel te onderontwikkeld zijn om je te kunnen geven als kind wat je verdiende en nodig had en hebt? Is het daarom gemakkelijker om gewoon alles te laten zoals het was en mee te spelen in de cinema, te genieten van de korte 'lovebombing periodes' en de andere, gemene dingen die ze doen te negeren en onder de mat te vegen, en daarbij telkens een stukje van jezelf en je zelfrespect te verliezen? Hoe komt dit?
De (harde) realiteit is, dat als je een relatie hebt met iemand met een cluster B persoonlijkheidsstoornis en/of je bent er een kind van, de normale spelregels van menselijke omgangsvormen niet van toepassing zijn. De bovenstaande rechtvaardigingen voor menselijk gedrag dat je hart breekt en je leven kapotmaakt, zijn tekenen van een traumaband of het Stockholmsyndroom.  Narcisten en andere cluster B's weten heel goed wat ze doen. Het Stockholmsyndroom komt van een bankoverval met gijzelaars in Zweden. Na de gijzelperiode werden de slachtoffers geïnterviewd en ze hadden medelijden en empathie voor de gijzelnemers, ze verdedigden hen zelfs. In een narcistische relatie gebeurt net hetzelfde. Slachtoffers gaan hun mishandelende partner idealiseren en vaak zelfs verdedigen als er mensen van buitenaf commentaar geven op het slechte gedrag van de partner of ouder of hen proberen te helpen. Waarom?
Er zijn 4 criteria nodig om een trauma band met iemand te krijgen:

1. Je leven wordt bedreigd, letterlijk of figuurlijk. In een narcistische relatie of als je kind bent van een narcistische ouder, staat je leven vaak letterlijk op het spel. Narcisten laten hun slachtoffers dikwijls weten dat hun leven voorbij is als ze hen verlaten (Financieel ruïneren, kinderen afnemen, letterlijk dreigen met moord, stalken, ...). Kinderen van narcistische ouders kunnen nog niet alleen overleven en proberen zoveel mogelijk de narcistische ouder te behagen om hun kansen op overleven te vergroten, want als ze verlaten worden, verhongeren ze. In hun volwassen relaties herhalen ze dit gedrag vaak, waardoor ze vaker wel dan niet terechtkomen bij een narcistische partner.
2. Af en toe doen ze iets lief, zijn er intervallen van de 'lovebombing' waar de narcist heel vrijgevig en vriendelijk is. Dit is een heel bewuste manipulatietactiek om het slachtoffer te laten twijfelen aan de eigen perceptie. Supergrof gedrag afgewisseld met heel erg lief gedrag, zorgt voor een error in je hoofd en je hart en laat je twijfelen over weggaan. Mochten deze cluster B's 100 procent van de tijd de smeerlap of de bitch uithangen, zouden de slachtoffers veel sneller vertrekken, want niemand houdt dit vol. Maar je de hele dag afkraken en 's avonds je lievelingseten klaarmaken, zorgt ervoor dat je als slachtoffer gaat twijfelen.
3. Isolatie van de buitenwereld. Narcisten isoleren je van familie, vrienden, collega's en de buitenwereld, zodat je enkel zijn/haar waarheid te horen krijgt. Je wordt als het ware gegijzeld in 'hun' wereld. Ze spelen vaak ook het spel "niemand begrijpt ons, het is wij tegen de wereld". Ze schilderen de buitenwereld zeer negatief en vijandig af, waardoor je maar één toevluchtsoord hebt: de narcist. Ze trianguleren je met iedereen die het goed voorheeft met je en maken je paranoïde en angstig ten opzichte van deze mensen en saboteren alle plannen die je maakt met andere mensen. Soms isoleren ze je ook letterlijk: jullie verhuizen naar jullie droomhuis, ver weg van iedereen die je kent, zodat je geen externe hulpbronnen meer hebt. Ze gaan soms zelfs zo ver dat ze je niet toestaan om een eigen GSM te hebben of sluiten het internet af. Narcistische ouders creëren een zeer vijandig beeld van de gevaarlijke buitenwereld en praten hun kinderen allerlei angsten aan, waardoor ze enkel thuis en de narcist zien als veilig.
4.  Je hebt het gevoel dat je niet wegkan, dat je gevangen zit. Je bent financieel afhankelijk (gemaakt) van je narcistische partner (gebeurt vaak bij vrouwen) en/of je hebt kinderen met een narcistische partner die dreigt je kinderen af te nemen als je weggaat (gebeurt vaak bij mannen).

Soms hoor je van mensen die weggegaan zijn uit een heel slechte relatie, ze doen het goed en bouwen een eigen leven uit en plots... zijn ze terug bij de partner. Oordeel niet over deze mensen. Dit is de traumaband tussen een slachtoffer en een emotioneel misbruikende partner en die is heel sterk. Veroordeel ook geen mensen die bij zo een partner blijven (vaak voor de kinderen). Mensen zien vaak geen uitweg, financieel en emotioneel en hun partner heeft een zodanig goed masker op dat niemand hen gelooft. Als de buitenwereld en vrienden en familie deze mensen dan ook nog laat vallen of veroordeelt, of zegt: "ga gewoon weg, waarom blijf je als het zo slecht is? Het zal zo slecht wel niet zijn dan hè?", dan staat een slachtoffer helemaal alleen en lijkt een uitweg nog meer onmogelijk.

Als slachtoffer weggaan uit zo een relatie of een narcistisch familiesysteem vaarwel zeggen, vraagt heel veel moed en een heel sterke ruggengraat. Het is belangrijk om je als slachtoffer op dat moment te omringen met mensen die jouw verhaal geloven en die je ondersteunen en niet veroordelen. Laat mensen die je verhaal in twijfel trekken achter, want ze kunnen je niet helpen en maken je alleen maar zieker. Je bent gebrainwasht en moet nu langzaamaan weer ontdekken wie jij bent en wat echt is en wat vals is, want heel je realiteit is verwrongen, soms al van tijdens je kindertijd. Dit is een heel moeilijke weg, want je leven zoals het tot dan toe bestond, bestaat niet meer en alles moet opnieuw worden opgebouwd. Dit is een moeilijke oefening, met vallen en opstaan, maar als je éénmaal jezelf terug hebt opgebouwd, ben je nog heel moeilijk te verslaan en wacht er je een heel mooi, rustig en gifvrij leven, in alle eerlijkheid, in de realiteit, zonder drama en bullshit, waar jij gewoon jij kan zijn. 

Check ook mijn artikel over de coronacrisis en narcisme: https://stopslechterelaties.blogspot.com/2020/04/narcisme-en-corona-hoovering.html

Vind je dit artikel nuttig en denk je dat andere mensen deze informatie kunnen gebruiken? Delen is de boodschap, hoe meer mensen hiervan op de hoogte zijn, hoe beter. Neem zeker ook een kijkje op stopslechterelaties.blogspot.com voor andere artikels over narcisme en cluster B persoonlijkheidsstoornis.